Best Friend, puwede bang tayo nalang?
Puwede ba? Puwede ba?
Ang tagal na nating magkakilala
Ang dami nang pinagsamahan
Kung sino-sino na’ng dinate natin
Di naman nagkatuluyan
Verse 2
Di ba nakakapagtaka
Kahit ilan pa silang dumaan
Tayo pa rin ang nagsasaluhan
(Hay ang buhay nga naman)
Nakuha ko ang text mo na
Magkita tayo, alas kuwatro sa
Coffee shop diyan sa kanto
Bakit puro luha ang post mo?
Sagot mo na ang kuwento
Sagot ko naman ang kape at
pagyakap sa’yo
May itatanong na rin sana ako….
Bespren, pwede bang tayo na lang?
Wala namang hahadlang, diba?
Ano kaya, ano kaya kung tayong dal’wa
Bespren, pwede bang tayo na lang?
Shoot na shoot naman tayo diba?
Ba’t pa tayo maghahanap ng iba?
Sa isat isa rin naman
tayo nagsusumbungan ng
mga sablay na kuwento,
tapos nagiging okay tayo.
Iiyak, tapos tatawa.
Baliw baliwan lang ba
tayong dal’wa?
O, naiisip mo rin ba? Oh!
Bespren, pwede bang tayo na lang?
Wala namang hahadlang, diba?
Ano kaya, ano kaya kung tayong dal’wa
Bespren, pwede bang tayo na lang?
Bagay rin naman tayo diba?
Ba’t pa tayo maghahanap ng iba?
Di na kailangang lumayo …
Andito ka, at nandirito rin ako.
Sige na, alam mo namang
di kita sasaktan,
at bagay na bagay tayo!
… Oh!
Bespren, pwede bang tayo na lang?
Wala namang hahadlang, diba?
Ano kaya, ano kaya kung tayong dal’wa
Bespren, pwede bang tayo na lang?
Shoot na shoot naman tayo diba?
Ba’t pa tayo maghahanap ng iba?
Bespren, pwede bang tayo na lang?
(Puwede ba, Puwede ba?)
Bespren, pwede bang tayo na lang?
(Tayo nalang dal’wa!)
Bespren, pwede bang tayo na lang?
(Ooh oh! Ooh oh!)
Puwede ba?
Puwede ba?
Puwede rin naman hinde.
